Rozdział 16

Dla mojej Agusi :* za natchnienie ;)

_________________________________________________________________________________

Patrzyli się tempo przed siebie, w miejsce gdzie powinien się znajdować Hogwart.

-Zniknął?-zapytała

-Tak.. i... i las też-stwierdził jak się odwrócił

-Co? Ale.. ale .

-Hahahaha

-No co?

-Nie zamieniaj się w Pottera, bo z tobą nie wytrzymam-zaśmiał się

-Pff... Co tu jest grane?

-Nie wiem-spoważniał

Hermiona usiadła na trawie i zaczęła myśleć na głos, a Draco się uważnie przysłuchiwał uśmiechając się do siebie raz po raz.

-Wpadliśmy w pułapke.. to oczywiste.. hmm. ktoś chciał żebyśmy się tam znaleźli... Cienie nie są samowolnymi istotami.. a przynajmniej większość.. te na pewno nie były.. były zorganizowane a więc ktoś ich na nas nasłał, ale kto? Może Czarny Pan? Ni..

-Co ty powiedziałaś?! Kto?! 

-Sam Wiesz Kto-szybko się poprawiła

-Wydawało mi się, że powiedziałaś co innego.-powiedział podejrzliwie

-Wydawało ci się-ucieła zła na siebie, że jej się wymknęło i to przy nim.

-Może..

-Niee to nie może być on-kontynuowała-a zatem kto? Och nieważne ważne, że żyjemy ...

-Dzięki twojemu naszyjnikowi-zaczął temat Dracon

-Taaa..-odpowiedziała niechętnie

-Wiesz.. Bardzo mi on przypomina Mroczny Znak

-Mi też. Dlatego noszę go w ukryciu.-westchnęła i pomyślała Zaufać mu czy nie?

-Skąd go masz?

-Ehh. Mogę ci zaufać?

-Yhmm, możesz.

Popatrzyła na niego podejrzliwie, ale ten tylko zaśmiał się i puścił do niej oczko jak to miał w swoim nowym zwyczaju. Hermiona westchnęła tylko i lekko się uśmiechając zaczęła swoją opowieść;

-Jak byłam mała hmm może miałam 3 albo 4 latka.. Zostałam sama w domu ciocia mnie tylko od czasu zaglądała do mojego pokoju. Było już sporo po północy, a ciotka już spała. A jak ona zaśnie to nawet huragan jej nie obudzi..-zaśmiała się i ciągnęła dalej-Nagle ktoś zapukał do drzwi. Byłam na tyle mądra, żeby nie otwierać, ale w końcu zeżarła mnie ciekawośc, bo ten ktoś nie odpuszczał dzwonił i pukał na przemian. Zeszłam na dół najciszej jak tylko mogłam i podeszłam do okna po prwaej stronie drzwi i lekko rozsunełam zasłony, żeby zobaczyć kto stoi przed drzwiami. Kiedy udało mi się już je troche przesunąć, stanełam na palcach i spojrzałam w okno ale nic nie widziałam. Poszłam więc po taboret,kiedy wróciłam i na niego weszłam przy oknie stał jakiś człowiek, mężczyzna w czarnych szatach. Nie widziałam jego twarzy miał głeboko naciągnięty kaptur. Strasznie się wystraszyłam już miałam się odwrócić i uciec, ale ten dał mi znać gestem żebym otworzyła drzwi. Pokręciłam przecząco głową to wskazał na okno. Nic nie odpowiedziałam, bałam się, ale równocześnie byłam okropnie ciekawa, więc otworzyłam to okno i zapytałam

  Czego pan tu szuka ? Jest noc.

Wiem odpowiedział przyszedłem do ciebie

Kim pan jest?

Twoim tatą

Nie wierzę! krzyknęłam Jest pan zwykłym oszukistą! Mój tata jest u babci i jest dentystą!

Rozumiem, masz prawo mi nie wierzyć. Nie pamiętasz mnie, miałaś rok jak musiałem razem z mamą zostawić cię u tych mugoli-powiedział z pogardą i splunął na ziemię

Mugoli? Co to są mugole?

To dłuższa opowieść. Mogę wejśc?

No nie wiem.. mama będzię zła

Nic nie będzie wiedzieć nie powiesz jej że tu byłem a twoja ciocia się nie obudzi nie martw się

Och.. No dobrze. wejdż-powiedziałam i poszłam otworzyć drzwi-Zdejmij buty! Nabrudzisz!

Spokojnie moje buty nie zostawiają śladów

Aha to chodźmy do mojego pokoju. Jest na górze-odrzekłam i szlam za nim gapiąc się na jego buty, które rzeczywiście nie zostawiały żadnych śladów...