Rozdział 2

                                               Rozdział 2
Hermiona była już w połowie drogi prowadzącej do lochów, kiedy dostała nagłego ataku kaszlu. Przez 15 minut się dusiła, przeszło jej na chwilę i osuneła się po ścianie. Poczuła jak coś cieplego spływa po brodzie, otarła ciecz rękawem. Z przerażeniem odkryla, że to krew. Zanim zdążyła zareagować dostała kolejnego napadu tym razem mocniejszego i więcej krwi ciekło z ust. W końcu udało jej sie nabrac powietrza, a przez myśli przeszła tylko jedno, straszne zdanie; "znowu się zaczyna"
Podczas wakacji miała kilka napadów, ale nie były tak bolesne i nie wystepowała krew. Była z tym u róznych lekarzy mugolskich, ale po wszelkich analizach doktorzy stwierdzili, że nic jej nie dolega, a ona mogła tylko się domyślać iż jest to zwiazane ze swiatem magii. Szukała po ksiązkach, ale to nic jej nie dało. Żadnej wzmianki nawet nie znalazła. W końcu dolegliwości jej zanikły więc o tym zapomniala..
Hermiona zaczęła się podnosić. Dostała strasznych zawrotów głowy i już miala runąć na ziemię, gdy zlapaly ją czyjeś silne, męskie dłonie.
-O matko! Granger! Co ci jest?! Jesteś cała we krwi!-zawołał wystraszony chlopak- Zaniose cię na Skrzydło Szpitalne.
"Malfoy. Swietnie!"
-Nie...-wydusiła ostatkiem sił i zemdlała.
***
Obudziła się w ciemnym pomieszczeniu. Spróbowała podnieść głowę, ale tak straszny ból ją przeszył, że wolała więcej nie próbować. Opadła na poduszki. Wiedziała tylko, że znajduje się w dużym,ponurym pomieszczeniu. Lampy były zapalone, a ściany, koloru ciemnej zieleni i srebra, lekko połyskiwały w ich świetle...
"Pewnie juz wieczor...Zaraz, zaraz ... zieleń... i.. srebro? to kolory slytherinu!"-pomyślała Hermiona i w tym moencie dotarło do niej co się stało.
Po pokoju potoczył się zimny, ale pełen niepokoju głos Dracona Malfoya;
-W końcu się obudziłaś.-odetchnął-Nic ci nie jest? Wystraszyłaś mnie nie na żarty.
-N-nie nic-wydukała dziewczyna,bo w tym momencie wróciły zawroty głowy, ale nie była pwena czy to z powodu wypadku czy na jego widok ostatnio dziwnie sie czula patrzac na niego, nadal go nienawidzila i to bardzo, ale pojawilo sie tez dziwne uczucie, ktorego nie umiala opisac i wmawiala sobie, ze to na pewno przez ten wypadek-Gdzie jestem?
-W moim dormitorium.-odparł zdziwiony-Mówiłaś, że nie chcesz do SS (Skrzydło Szpitalne) to miałem cię tam zostawić?
-No wiesz... po tobie bym sie wszystkiego spodziewała ale nie tego ze mnie stamtad wezmiesz... i to do SWOJEGO pokoju...-Hermiona zauważyła, że ma na sobie inne, czyste ubrania, ale starała się nie zwracać na to uwagi.-Ile byłam nieprzytomna?
-Ykhm.. no.. trochę..-odpwiedział niezrecznie chłopak zastanawiając się czy powiedzieć jej prawdę. Nie wiedzial co sie z nim dzieje. Jego myśli co raz częściej zaprzatala ta dziewczyna, a najgorsze bylo to, że zaczął sie o nia martwić!
-Malfoy! Chcę wiedzieć!-powiedziała ostrym głosem, a w myślach nie mogła się nadziwić temu dziwnemu zjawisku którym było zkłopotanie Malfoya.
Jej głos rozwiał w nim wszelkie wątpliwości;
-Trzy dni-powiedział cicho i odwrocił głowę
-CO?!
Hermiona zerwała się na równe nogi lecz natychmiast poczuła jak spada w ciemność. Draco szybko do niej podbiegł, złapał ją i lekko potrzosnął. Dziewczyna ocknęła się. Zadowolona, a zarazem niezadowolona z tego, że znajduje się w jego ramionach powoli się wyślizgneła z jego uścisku i usiadła na łóżku.
-A..-zaczeła ale Malfoy jej przerwal
-Nikt nie wie, że tu jestes. Powiedzialem Weasleyowi, że widziałem jak wracasz do Londynu, że pwenie cos sie stalo z twoja rodzina, a oni zadbali o resztę.-wzruszył ramionami lecz jego twarz nie wyrazała obojetnosci.
Ciągle zastanawiał się co jej jest. Po kilkuminutowej ciszy Draco sobie przypomniał ze ona nic nie jadła przez te dni;
-Chcesz cos do jedzenia i picia?
-Głupiie pytanie..-prychcęła, nie mogła powstrzymać się od dogryzania mu.
-Fakt-odpowiedziałmi poszedł po jedzenie.
Kiedy wrócił Hermiona nadal siedziała z szeroko otwartymi oczami wyrazającymi zdumienie. Draco zaśmiał się cicho na co Hermiona od razu przybrała pogardliwy wyraz twarzy. Malfoyowi zniknął z twarzy uśmiech. Nie wiedział czemu, ale od zdarzenia w pociągu zaczął zdawać spawe jak bardzo ja ranił. Nawet nie wiedział jak bardzo... Nie mógł się z tym pogodzić. Przeciez jestem Malfoyem ! powtarzał sobie to bez przerwy, ale to nic nie dawało. Z ponurych myśli wyrwało go głośne westchnienie dziewczyny. Dotarło do niego że stoi z talerzem na srodku pokoju, z przymknietymi oczami juz od kilku minut, a Granger patrzy sie na niego jakby był jakims śmiesznym zjawiskiem. Podszedł do niej szybko i wreczył talerz na co ona wymruczała jakies niezrozumiale slowa, ktore pewnie miały być podziękowaniami i zaczeła jesc tak szybko, że o mało sie nie zakrztusiła. Po posiłku wypila dwie szklanki soku z dyni i zapytała;
-Gdzie sa moje rzeczy?
-Co? A . Tam leża.-wskazał na kanape.
-Co sie z tobą dzieje? Jestes jakis dziwny.. jak nie Malfoy.-zapytała odruchowo
-A co? Brakuje ci tamtego Malfoya?-zapytał z drwina w głosie
-Nie.- odpowiedziała lodowatym głosem.
Powoli zeszła z łożka i ruszyła chwiejnym krokiem w strone kanapy i zabrała z niej swoje rzeczy. Malfoy uwaznie jej sie przyglądał Kiedy znalazła się przy wyjsciu znowu zakreciło jej się w głowie, ale zdołała to ukryć łapiac sie klamki i wychodzac rzuciła obojętne;
-Nara.
Zamknęła drzwi i rzuciła ne siebie zaklecie kameleona. Dotarła do portretu Grubej Damy i weszła do środka razem z Simusem, który przeszedł koło niej bez słowa.
"Najwyrażniej nie zapomnieli jeszcze o zdarzeniu w pociągu.. Zachowuja sie tak jaby Malfoy to byl ich przyjaciel!"pomyslała i cała złośc z pierwszego dnia w Hogwarcie wróciła. Przeszła przez pokój nie zaszczycajac nikogo nawet jednym spojrzeniem. Nawet swoich przyjaciół. Nie wybaczyła im tego co jej zrobili. I nigdy nie wybaczy, tak postanowila i juz tego nie zmieni.
Udała się do sojwgo dormitorium a na widok tego co ją tam czekało az pociemniało jej przed oczami.

Jej oczom ukazała sie prawie połowa grona pedagogicznego Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Mianowicie; profesor McGonagall, Snape, Dumbledore Sprout i Hooch. Zrobiło jej się ciemno przed oczami i gdyby nie oparła się o ściane upadłaby.

-Witaj Hermiono.-odezwała sie prof. McGonagall.

-Dobry wieczór pani profesor..-twarz dziewczyny wyrazała obojętność,a oczy wyrazały skryta pogarde. Niestety nauczyciele zauważyli ta pogarde i popatrzyli sie po sobie porozumiewawczym wzrokiem.

-O co chodzi?

-O twoje nagłe znikniecie i o to, że to pan Malfoy o nim nas poinformował-odparł jak zwykle spokojnie dyrektor-A z tego co wiem to sie za bardzo nie lubicie. Delikatnie mowiac.

-No tak, to prawda. Byłam u rodziców, a po drodze wpadłam na Malfoya i wyraziłam prosbe o poinformowaniu kogos o tym, bo ja nie mam czasu. Nie sadziłam ze naprawde to zrobi.-gładko skłamała Hermiona, az sie sama sobie dziwila.

-To prawda dyrektorze widziałam jak pan Malfoy mowil cos panu Potterowi oraz Weasleyowi-westcheła prof Hooch.

-Dobrze niech bedzie, ale nastepnym razem sie tak nie zachowuj tylko powiedz któremuś z nauczycieli, dobrze?

-Oczywiscie-odpowiedziała z rozbawieniem lecz nieco za bardzo słyszalnym. 

Wszyscy popatrzyli się na dziewczyne. Nikt jej nie poznawał i kazdy powtarzal w mysli ze ma tyko zly dzien. Nie chcieli przyjac do siebie tego ze najlepsza uczennica w Hogwarcie stała sie bardzo nieprzyjemna wobec nauczycieli.

-Do widzenia-dodała Hermiona widzac, że wszyscy zamarli.

-Tak, tak dowidzenia-odpowiedziala jej nauczycielka transmutacji prof. McGonagall i wszyscy wyszli zostawiajac ja sama z meczacym ja od kilku miesiecy pytaniem : Co sie ze mna dzieje?

__________________________________________________________________________

Stwierdzilam że dodam dzis drugi rozdzial :) mam nadzieje ze wam sie spodoba jest trochę krótszy niz poprzedni ale to chyba nic :D czekam na wasze rady i opinie ;}